Stock Selection By Benjamin Graham

จากหนังสือของ The Intelligent Investor ของเบนจามิน เกรแฮม ที่เรียกได้ว่าเป็นกูรูด้าน Value Investment ท่านหนึ่ง ในหนังสือบทหนึ่งได้กล่าวถืงการเลือกหุ้นสำหรับนักลงทุนที่เรียกว่า Defensive มีใจความสำคัญ และหลักการที่สามารถสรุปได้เป็นหัวข้อดังนี้ครับ


1.Adequate Size of The Enterprise คือขนาดของธุรกิจต้องใหญ่พอ ซึ่งในหนังสือเล่มนี้ได้บอกว่าขนาดที่เหมาะสมก็คือ มียอดขาย 100 ล้านเหรียญสหรัฐต่อปีสำหรับบริษัทที่ผลิตแล้วขาย และมีสินทรัพย์รวมอย่างน้อย 50 ล้านเหรียญสหรัฐสำหรับ “Public Utility” หรือกิจการที่เกี่ยวกับสาธารณูปโภค

2.งบการเงินที่ดี ในที่นี้ก็ยกตัวอย่างเช่น ในอุตสาหกรรมผลิตทั่วไป ควรมีสินทรัพย์หมุนเวียนเป็น 2 เท่าของหนี้สินหมุนเวียน หนี้สินระยะยาว (long-term debt) ไม่ควรมากกว่าสินทรัพย์หมุนเวียน ในกิจการสาธารณูปโภค หรือหุ้นโครงสร้างพื้นฐาน หนี้สินไม่ควรมากกว่า 2เท่าของส่วนของผู้ถือหุ้น(ณ มูลค่าตามบัญชี)

3.มีรายได้และกำไรที่ไม่ผันผวน หรือมีเสถียรภาพ ย้อนหลัง 10 ปี

4.มีการจ่ายปันผลต่อเนื่อง อย่างน้อย 20 ปีย้อนหลัง

5.อัตราการเจริญเติบโตของกำไร อย่างน้อย 1 ใน3 สำหรับ EPS ใน 10 ปีที่ผ่านมา ซึ่งใช้ข้อมูลเฉลี่ย 3 ปี

6. ราคาหุ้นในปัจจุบัน ไม่ควรมากกว่า 15 เท่าของ ค่าเฉลี่ยของ EPS ย้อนหลัง 3 ปี
7.ราคาไม่ควรมากกว่า 1.5 เท่าของ Book Value ล่าสุด

ในแง่ของเมืองไทยแล้วถ้าจะหาหุ้นที่ดีที่มีคุณสมบัติครบทั้ง 7 ข้อ หรือ 4 จาก 7 ข้อได้ก็นับว่ายากอยู่นะครับ สำหรับข้อ 1 นั้นจะบอกว่าไม่มีเลยก็คงบอกเต็มปากเต็มคำไม่ได้ เพราะว่าถ้าดูเป็นตัวเลขและหน่วยเงินของสกุลเงินในประเทศไทยกับสหรัฐนั้นก็คงต่างกันครับ แต่ถ้าลองย่อส่วนหรือปรับสัดส่วนลงมาให้เหมาะกับ size ของประเทศไทยก็น่าจะได้อยู่ เครื่องวัดตัวนึงที่น่าจะเอามาใช้ได้ก็คือ เอาขนาดของธุรกิจที่ว่าเล็กหรือใหญ่นั้น เทียบกับ GDP ของประเทศ ซึ่งเป็นเครื่องชี้ขนาดของเศรษฐกิจเป็นตัวหาร แล้วเราก็จะได้ขนาดของธุรกิจที่เหมาะสมที่คุณเบนจามิน เกรแฮม กล่าวไว้



ส่วนข้อ 2 นั้นบริษัทหลายบริษัทก็มีช่วงเวลาที่ปลอดหนี้ระยะยาวเลยก็มี ซึ่งโดยมากเป็นกิจการที่รับเงินสด อำนาจต่อรองกับ supplier มีสูง ในประเทศไทยที่เห็นได้บ่อย ๆ ก็คือ กลุ่มค้าปลีก หรือแม้กระทั่งปริษัทที่ค่อนไปในทางจะอิ่มตัวแล้ว หรือบริษัทที่ใช้สินทรัพย์ไม่หมุนเวียนเป็นตัวหารายได้ เช่นโรงแรมบางแห่งที่มีแบรนด์แข็งแกร่ง อัตราการเข้าพักมีสูง และไม่มีการขยายสาขาในช่วงระยะเวลาที่เราพิจารณา อีก 5 ข้อที่เหลือ ไว้ต่องวดหน้านะครับ

ต่อจากคราวที่แล้วนะครับ เหลืออีก 5 ข้อครับ  ข้อ 3 กับข้อ 4 นี่ เราก็คงจะหาหุ้นที่เข้าคุณสมบัติตามที่บอก ยากพอๆ กันครับ เพราะอดีตหรือสตอรี่ของหุ้นไทยเราพึ่งมีมา 30 กว่าปีเองครับ  สำหรับข้อ 3 อาจจะพอไหว  ถ้านับย้อนไป 10 ปี ก็ประมาณปี 2541 -2542 ซึ่งเป็นช่วงตั้งแต่หลังจากวิกฤตต้มยำกุ้ง  หลายๆ บริษัทตายจากไป  บางบริษัทที่รอดมาได้ก็อยู่ในช่วงเริ่มฟื้นกิจการ  เหมือนคอมพิวเตอร์ที่รประกอบใหม่  ฮาร์ดแวร์ตัวใหม่  อยู่บนเมนบอร์ดเดิมที่ยังพอรับกับอุปกรณ์ใหม่ๆ ได้  เหมือนทะเลหรือบ้านเรือนที่ต้องซ่อมแซมหลังจากคลื่นยักษ์ซึนามิพึ่งผ่านไป  คงจะมีน้อยบริษัทจริงๆ ที่จะมีชีวิตรอดได้อย่างแข็งแกร่ง  แต่ถึงจะมีกำไรหรือยอดยายไม่ผันผวนก็จริงๆ แต่ก็อยู่ในระดับไม่มากนัก  อาจจะไม่หวานหอมพอสำหรับนักลงทุนที่ต้องการผลตอบแทนสูง  ยิ่งเรื่องเงินปันผลในข้อ 4  นั้นยิ่งหายากมากๆ เพราะว่ามันเป็นผลต่อเนื่องจากกำไรและยอดขายที่ดีนั่นเอง  ส่วนข้อ 5-7 นั้น  ก็สุดแล้วแต่นักลงทุนแต่ละท่านจะเล็งตัวไหนไว้น่ะครับ  ก็ลองเอาตัวเลขหรือหลักการของ เบนจามิน เกรแฮม มาคำนวณเอากันเอง  และก็ปรับใช้ให้เข้าสภาพวะความเป็นจริงของประเทศไทยก่อนเลือกลงทุนให้เหมาะสมน่ะครับ  อย่าลืมว่าเรื่องราวของตลาดหุ้นไทยอาจจะยังน้อยนิดเมื่อเทียบกับต่างประเทศ  โดยเฉพาะในอเมริกา  ดังนั้นจะนำวิธีเค้ามาตรงๆ สงสัยคงจะสำเร็จยากอยู่ไม่น้อย  การเล่นหุ้นต้องใช้กลยุทธ์ นั่นก็คือการปรับตัวให้เข้ากับสภาวะแวดล้อม (ตลาด) ให้กลมกลืน  สุดท้ายนี้มีข้อคิดเห็นอะไร หรือว่าผมเขียนอะไรผิดพลาดไป ก็คอมเมนท์กันได้เลยครับ